Meike is alweer 10 maanden oud … een maand geleden nam ik me voor om weer een update te plaatsen over Meike’s ver-3/4-jaardag … er kan dus geen duidelijker teken zijn dat de tijd vliegt! 🙂
Wat speelde er nu allemaal een maandje en meer geleden? Het bewegen is voor ons natuurlijk de meest opvallende verandering. Sinds een maandje of 7-8 was Meike al druk bezig met omrollen: van rug naar buik ging al een tijdje gemakkelijk en het kunstje om liggend op de rug om te draaien naar buikhouding kostte wat meer moeite maar was toch uiteindelijk ook sneller dan verwacht onder de knie. Netto gevolg voor papa en mama: je baby kwijt zijn, omdat ze opeens onder de salontafel ligt in plaats van ernaast toen je wegliep om in de keuken iets te halen. Nog weer een maandje later was Meike druk op de grond aan ‘t tikken/timmeren met haar handjes. In haar enthousiasme drukte ze zich omhoog met haar armpjes en schoof spontaan een paar millimeter vooruit. Dat truukje was erg interessant en nog geen week later tijgerde ze volleerd door de woonkamer heen. Drukke tijden begonnen, want toen opeens was ‘t serieus opletten. Alles is interessant en moet bemept, beslobberd of anderszins eigen gemaakt worden! Sinds een paar dagen trekt ze ook nog eens haar knietjes onder haar buik, zodat ze waarschijnlijk over een weekje echt gaat kruipen. Combineer dat ook nog een keer met eigen willetje ”ik wil daar heen” en dus ga ik daarheen en als dat niet mag zijn de rapen gaar :).
Zoals één van de juffen al zei: Meike is een beetje een dappere. Ze bijt makkelijk door, ook als ze een beetje ziek of moe is. Ze wil er gewoon graag bij zijn. We hebben haar dus gelukkig eigenlijk maar twee keer echt ziek gezien. De eerste keer was rond dezelfde periode dat ze ook begon te tijgeren. Jengelig, rode billetjes, spuitluiers … kortom, tandjes tijd (en die zijn er nu dus ook), maar er was meer aan de hand want ze spuugde haar flesjes melk en pap ook force majeur weer terug eruit. Achteraf denken we dat ze mogelijk ‘t rota virus van het KDV heeft meegepikt; dat heerste daar een paar weken. Dat was voor haar doffe ellende en voor ons ook. Je zult zien dat ‘s ochtends, net nadat je daags tevoren je hele badkamer opnieuw hebt laten kitten, de poep tot in de nek zit. Toen dus maar beneden in de wasbak afgespoeld. Vond ze eigenlijk razend interessant om dat water uit de kraan te zien stromen (de foto ervan gaan we vanwege een bloot babytje niet hier plaatsen). Ze heeft er een klein weekje goed last van gehad en toen begon weer langzaam het herstel. Niet meteen weer de volle en zware papflesjes, maar rustig opbouwen. De tweede keer was pas geleden: niet zo extreem als bij dat virus, maar wel duidelijk koorts en lamlendig. Leek na een dagje over te zijn, en dus toch naar het KDV, maar daar konden we haar met een halve dag spelen toch weer ophalen vanwege stijgende temperatuur. Met een dag of twee thuis (en daarna nog een paar dagen extra vanwege 2e paasdag) was ‘t weer helemaal in orde.
En ondanks dat ze dan eens wat ziekig is, wel doorkletsen, kraaien, proesten, buzzen en wat er nog meer allemaal uit dat keeltje kan komen. Op dit moment is het ‘mamamama’ als ‘t genoeg is geweest of pijn deed. ‘papapapa’ is ‘t vaak ‘s ochtends als we haar wakker maken en kraaien en in de handjes klappen als ‘t leuk of amusant is.
Eten en drinken doet ze nog steeds graag. Het meeste wat we haar voorhouden gaat de mond wel in en wordt doorgeslikt; alleen de dingen die ze zelf nog niet goed zacht gepureerd krijgt met kauwen willen nog wel eens in de mond blijven steken. Drinken uit de tuitbeker gaat, maar ‘t is veel lekkerder om water uit de beker van papa of mama te drinken. Een rijstwafeltje, korstje brood of soepstengel zijn favoriete tussendoortjes waar je de aandacht altijd wel een minuut of vijf mee afgeleid krijgt. Ze is dan nog steeds wel een beetje boven de curve van het consternatieburo, maar daar maken we ons geen zorgen over. Gegeven dat spugen van een paar weken geleden was het wel fijn dat ze wat reserve had bij te zetten, waardoor we niet meteen alarm hoefden te slaan en haar gewoon lekker op ‘t gemak konden laten uitzieken.
Wat de tandjes betreft is ze de laatste weken weer flink aan ‘t kwijlen, maar behalve haar twee ondertandjes is er nog niks nieuws bijgekomen. Waarschijnlijk duurt ‘t wat langer voordat de snijtandjes door het tandvlees breken.