Na de bevalling van vrijdagavond moesten Sigrid en Meike wel nog een nachtje in het ziekenhuis blijven slapen om Sigrid’s bloeddruk te kunnen volgen en te controleren of Meike ook goed op de rails stond. Zaterdagochtend om half elf kreeg ik van Sigrid een telefoontje dat ik beide meisjes mocht komen ophalen, omdat ze voor ‘t middaguur ontslagen zou worden. Spannend reisje terug naar huis want Sigrid was toch nog wel wat gammel en gevoelig en Meike zat voor de eerste keer in haar reisbakje; zij gaf geen kik, Sigrid een paar.Om 13u kwam onze kraamzorgkundige Tine aan. We hadden ondertussen al een paar keer geprobeerd om Meike aan te leggen, maar ‘t wilde steeds niet goed lukken. Ook met hulp van Tine had Meike er erg veel moeite mee. Achteraf denken we dat ‘t haar allemaal te veel energie kostte: zo’n lichtgewichtje zonder spek heeft ‘t niet makkelijk warm en elke handeling zoals verschonen kostte haar nog meer energie. Zoveel dat ze niet meer aan drinken toekwam. In samenspraak met de verloskundige hebben we toen toch maar de knoop doorgehakt om op flesvoeding over te stappen. Hier kwam Marieke’s tip om een paar pakjes voorgemaakte flesvoeding erg goed uit. Omdat de borstvoeding bij Sigrid nog nauwelijks op gang was gekomen zijn we ook niet meer gaan kolven. Desondanks wel nog flink wat stuwing na een paar dagen. Ben helaas vergeten ‘n fotootje te maken.
‘s Maandags ben ik Meike bij de gemeente gaan aangeven. Meike Mariëlle Lemmens werd op 17 juni 2011 (lekker makkelijk te onthouden!) om 21u53 geboren. Ze woog toen 2740 gram en was 51 cm lang. Op de dinsdag kreeg ze de hielprik, maar ook nog een extra prikje (op haar andere hieltje gelukkig) voor wat bloed voor het ziekenhuislab om te controleren of haar geel zien extra aandacht nodig had. Ook dat was gelukkig niet het geval en aan ‘t einde van de week met genoeg slaap en voeding was ‘t al bijna helemaal weg. De gehoortest was ook prima: horen wel, maar luisteren is nog even afwachten 🙂 . Vrijdagavond, een paar uurtjes nadat we afscheid hadden genomen van Tine, viel haar navelstrengstompje af.
De rest van de week was relatief rustig. Meike heeft vooral heel veel geslapen en omdat we haar bedje lekker warm hebben gehouden met de geleende kruiken van Anita & Igor kon ze goed bijslapen en energie verzamelen voor het drinken. Meike had wel veel moeite met haar dag- en nachtritme. Ze had elke avond een vaste huilsessie tussen pak ‘m beet 21 en 24u of zelf 2u ‘s nachts. Moeilijk te troosten, geen kwestie van honger of ander ongemak. Tot nu toe blijft ‘t nog steeds zoeken, maar daarover meer in ‘n volgend blogje.
